SPC na čelu sa Porfirijem Perićem organizira tzv. litiju na ulicama Beograda, kojom prilikom će ‘šetati’ kosti Nikolaja Velimirovića.
Ova parareligijska procesija biti će organizirana pod motom ‘Za svu decu Srbije’.
Ona dolazi u momentu kada se Srbijom valja bunt protiv bolesnog stanja u društvu, čiji je inicijalni okidač bilo nezapamćeno nasilje u kojem su upravo djeca izgubila živote.
Mediji izvešćuju kako SPC tim povodom vrbuje po osnovnim i srednjim školama da djeca u što većem broju, dakle, sudjeluju u ovom parareligijskom ritualu.
No, interesantno je podsjetiti tko je bio ‘svetac’ čije će kosti Porfirije, taj rado viđeni gost u Zagrebu, i SPC šetati po Beogradu, u ovoj morbidnoj procesiji.
Naime, Nikolaj Velimirović je bio klerik Srpske pravoslavne crkve, ekstremni nacionalist, inspirator i jedan od glavnih ideologa srpske verzije fašizma, koja je politički bila organizirana u pokretu ‘Zbor’, pod vodstvom Dimitrija Ljotića.
Nikolaj Velimirović je bio najznačaniji ideolog srpske verzije fašizma koju je njegov bliski učenik Dimitrije Najdanović 1932. godine imenovao ‘Svetosavskim nacionalizmom’ ili danas već čuvenim ‘Svetosavljem’.
Naravno, Sveti Sava koji je živio u 12. i 13. stoljeću nema nikakve veze sa ovom ideologijom i njegovo ime je zapravo zloupotrijebljeno od strane ideologa srpskog fašizma.
Nikolaj Velimirović bio je osvjedočeni antisemit i fašist. Njegovo djelo je prepuno fragmenata koja to potvrđuju.
Neki od najznačajnijih su:
‘Ipak mora se odati poštovanje nemačkom Vođi, koji je kao prost zanatlija i čovek iz naroda uvideo da je nacionalizam bez vere jedna anomalija, jedan hladan i nesiguran mehanizam. I evo u XX veku on je došao na ideju Svetog Save, i kao laik poduzeo je u svom narodu onaj najvažniji posao, koji priliči jednom svetitelju, geniju i heroju.’ (Velimirović o Adolfu Hitleru u ‘Nacionalizam Svetog Save’, Beograd, 1935.)
‘Sva moderna gesla evropska sastavili su Jevreji, koji su Hrista raspeli: i demokratiju, i štrajkove, i socijalizam, i ateizam, i toleranciju svih vera, i pacifizam, i sveopštu revoluciju, i kapitalizam, i komunizam. Sve su to izumi Jevreja, odnosno oca njihova đavola.’
‘Oni su se pokazali gori protivnici Božji negoli neznabožac Pilat, jer su u jarosti zlobe svoje izrekli onu strašnu reč: ‘Krv Njegova na nas i našu decu!’ Tako je nevina krv postala bič koji ih goni kao stoku kroz vekove iz zemlje u zemlju, i kao oganj koji sagoreva sva njihova slagališta spletki protiv Hrista. Jer tako ih uči đavo, otac njihov’ (Kroz tamnički prozor, 1944.)
‘Da je odsečena samo jedna grana, stablo ne bi mnogo osetilo, ali stablo je odsečeno do korena, i nama je nanesen veliki bol… Ljotić je bio ne samo naš, on je pripadao čovečanstvu, Evropi, svetu… On nije bio samo državnik, on je bio hrišćanin državnik… To je bio političar sa krstom… On je dao odgovor na sva pitanja. On je u svojoj ideologiji obuhvatio sve grane narodnog života’ (Velimirovićev govor na pogrebu Dimitrija Ljotića)
‘Dimitrije, mudri dobrovoljče,
i božiji divni ugodniče,
Što molitvom nebesa otvaraš,
i zlotvore duhom pokoravaš.’
(Velimirovićev pjesmuljak o Dimitriju Ljotiću)
Kad tragamo za uzrocima stanja u kojem se neko društvo nalazi, kada se čudimo nepojmljivom nasilju koji prakticiraju djeca u Srbiji, nikako se ne bi smio ispustiti iz vida utjecaj ove parareligijske organizacije na duhovno stanje u kojem se srpsko društvo nalazi!
A o utjecaju te parareligijske organizacije na ‘region’ ne treba niti govoriti.
